Dit is een vraag die de jongen stelt aan de mol in het vriendelijke boek “De jongen, de mol, de vos en het paard” van Charlie Mackesy. De mol antwoord: “Jezelf met anderen vergelijken.”
De spijker op zijn kop. Ik ken het maar al te goed. Ik zit wel eens met bewondering naar het werk van collega fotografen te kijken. Wow, hoe heeft hij/zij dat kunnen maken? Dat ik dat niet zo gezien heb! Dat kan ik nooit!
Dat soort commentaren.
Zeker als ik me wat onzeker voelt over mijn eigen werk, heb ik de neiging me met het bewonderde werk te vergelijken. De kans is groot dat ik mezelf naar beneden haal (de andere kant komt ook wel voor: “Dat kan ik beter!”).
Het punt is alleen, dat dit niet ter zake doet. Hoe goed een ander is, zegt namelijk niks over mijn kwaliteiten. Ik heb andere kwaliteiten dan ieder ander. Dus is het natuurlijk dat dat weerspiegeld wordt in ieders werk. Dat maakt het zo leuk, al die verschillende invalshoeken!
Op een bepaalde manier waren deze vraag en antwoord een soort eye-opener voor mij. Je weet het diep van binnen eigenlijk wel, maar je moet er soms weer aan herinnerd worden door het te benoemen om het weer te zien.
Het heeft gemaakt dat ik werk van collega’s neutraler kan gaan bekijken, zonder het tegenover mezelf te plaatsen. Het werk, en de maker krijgen hierdoor ook de aandacht die het/hij/zij verdienen.
Daarnaast ben ik me bewuster van de waarde van mijn werk als fotograaf. Ik kom meer in mijn kracht.
Ik kan me dus wel vinden in het antwoord van de mol.
Wat lijkt jou de grootste tijdsverspilling?